Voorbeeld
NEC Delfzijl MO11-1 – Grijpskerk MO11-1 3-5 uitslag
Wat vooraf ging aan de wedstrijd….
Tessa baalde ervan dat de boerenkool niet meer in de schappen van de Jumbo lag. Omdat ze dat gewoon heel lekker vind. En Joyce, die naast haar in de auto zat, was het daar roerend mee eens. Tja, als je zo’n lange reis moet afleggen voor een voetbalwedstrijdje kunnen de gekste onderwerpen aan bod komen. Ik (ondergetekende) wil hier alleen maar mee aangeven dat onze meiden echte Hollandse meiden zijn. Geen kapsones, no-nonsense, geen gepiep van wat is het koud of wat waait het hard. Niks van dat alles! Stamppot dus! Als het moet zelfs zuurkool.
Gewoon een lekker potje voetballen en de thuisnederlaag (1-4 toentertijd) tegen deze tegenstander eventjes gaan rechtzetten.
Pas na een klein uurtje daar aangekomen werden de beentjes wat losgeschud en na een korte warming-up, want lang vinden deze meiden niet nodig, begonnen we aan de wedstrijd.
Her en der waren er wel pijntjes, maar dat weerhield de betreffende meiden niet om aan te vangen. Want wanneer het rode shirt aangetrokken wordt, willen ze maar een ding. Knallen met die ballen!
De eerste minuten begonnen we rustig, even aftasten. De kat uit de boom kijken en een beetje ruiken waar de mogelijkheden liggen. Het bleek al gauw dat ze moeite hadden met onze snelle spitsen. Want Tessa had al honger. Ze passeerde hun rechtsback en ze snelde vanaf de zijkant op de keepster af. En hoe ze het voor elkaar kreeg? Ik weet het niet! Maar met een fabuleuze lob wipte ze de bal over de keepster in het doel. Aangenaam, wij zijn de Grijpskerk.
Binnen 5 minuten stond het dus 0-1.
De meiden van Delfzijl waren groot en sterk en ze deden zeker iets terug. Ze overdonderden onze verdediging en maakte de 1-1.
Het was vandaag een beetje een David-Goliath tafereel. Want het meest onwaarschijnlijke gebeurde.
Onze spits Eline kreeg de bal in haar voeten gespeeld. En alles wat ze daarna deed was goed.
Ze kapte met een katachtige beweging hun laatste reusachtige meid uit en speelde de bal dusdanig voor haar uit, waardoor ze met haar startsnelheid zomaar 3 meter uitliep. Oog in oog stond ze met hun keeper en ze schoot de bal heerlijk binnenkant paal in. Dit was het kippenvel moment van de wedstrijd. 1-2 scoorde ze. En dan had je moeten zien hoe ze parmantig terugliep. Als ze vandaag stamppot boerenkool had gekregen, mocht jij een extra stuk worst, want die had je verdiend Eline!
Het ging de eerste helft over en weer, Delfzijl maakte later de 2-2 en na een poosje stonden we zelfs achter met 3-2. We werden af en toe te gretig en hierdoor werd er te vroeg ingestapt. Dat werd uiteindelijk afgestraft.
Dat betekende dat onze backs Mila en Danielle het hoofd koel moesten gaan houden en Vera ingrijpen wanneer dat nodig was. Dat deden ze uitstekend want daarna werd geen fout meer gemaakt. Leonie liet ook haar spierballen zien, want ze rukte een paar keer goed op, waardoor ze een kans kreeg, maar het schot belandde naast het doel.
Later kwam Joyce in actie en met een soortgelijke schot als Eline, schoot ze de bal tegen de zelfde binnenkant paal en de bal keutelde krek achter de rechterpaal het doel in. Het was 3-3. De gelijkmaker.
Onze Henny, die ook groot en sterk geworden is door hutspot met spek en worst, soleerde door hun defensie en prikte de bal in het doel. De rollen werden hierdoor weer omgedraaid en voor rust stond het 3-4 voor.
In de rust hadden we eindelijk es een keer lekkere ranja, vond Mila. En hiermee spoorde ze de meiden aan om de 2e helft op de zelfde wijze in te gaan als de 1e helft.
Geen wijzigingen.
Toen we de kleedkamer uitliepen, zagen we in de verte de windmolens op volle toeren draaien.
Want voor ons gevoel begon het nog harder te waaien. We merkten op dat we de wind tegen ons hadden. Elke paasvuur werd met gemak uitgeblazen, zal maar zeggen.
De tweede helft had dus een ander weertype. De vraag was; waren onze meiden hier tegen opgewassen. Delfzijl dacht nu van, hier gaan wij van profiteren. Die ukjes zullen de ballen nu wel moeilijk weg krijgen. Wat meestal voor de keepster dan een lastig pakket wordt. Onze keepster Danique heeft daar weliswaar geen moeite mee, want met windkracht 10 schiet ze bal ook met gemak over de middellijn. Dat is dus ook een van de boerenkoolgeneratie.
Ik moet zeggen, onze meiden gingen hier zeer tactisch mee om. Ze werden uiteraard onder druk gezet, maar ze losten dit voortdurend voetballend op. Ymke speelde een uitstekende 2e helft.
Ze onderschepte de een naar de andere bal, hiermee ging ze voorop in de strijd.
In de laatste fase van de wedstrijd kreeg Delfzijl nog een dot van de kans. Die speelster schoot de bal aardig hard richting de kruising. Danique tikte de bal in een reflex net naast het doel. Dat was het moment van de 2e helft. Een weergaloze redding.
Tot slot zette Henny er een punt achter, het was mooi geweest zo, vond ‘Die bomber’( zie verslag 1 april). Ze schoot en de bal draaide mooi in de verre hoek. Dat was dan ook gelijk de eindstand 3-5.
Joyce ging bewust de 2e helft in de kont hangen, want ze wilde niet dat zij gingen scoren, legde ze uit.
Met haar losse wilde rode haren was ze de tegenstander telkens te slim af.
Achteraf was dat tactisch zeer sterk, want voorin viel toch niet veel meer te halen vanwege die harde wind.
Na de wedstrijd aaide ik onze jongste pupil nog even over haar bol, waarop ze tegen mij zei: ”ik heb een doelpunt gescoord!”
Waarop ik zei: “Gaf het een lekker gevoel?”
“Ja, superlekker”! Dat wil ik vaker.”
Aldus de trotse zuurkooletende Eline…..
Leider W. Kuperus