Jan Meijer Toernooi

Na het overlijden van oud-secretaris Jan Meijer in juli 2009 zijn er verschillende ideeën naar voren gebracht om deze echte verenigingsman voor altijd aan de club te binden. In 2010 werd daarom de aftrap gegeven van het Jan Meijer Toernooi welke is bedoeld voor (oud) 1^e elftalspelers en begeleiders van de VV Grijpskerk.

De huidige commissie bestaat uit; Jelle Zijlstra, Dick Tillema en Jan Wieger de Wit, Harry Meijer en Tiny Klunder-Meijer.

Ook (oud)speler en/of begeleider van het 1e elftal van de vv Grijpskerk maar (nog) geen uitnodiging ontvangen? U van harte welkom, opgave kan via e-mailadres jmttoernooi@gmail.com. Verhuisd maar vergeten door te geven? Nieuw e-mailadres? Stuur ook dan even een berichtje naar jmttoernooi@gmail.com.     

Het prachtige verhaal van Bernard Steenbergen: 

Beste Grijpskerkers, 

De organisatie van dit legendarische Jan Meijertoernooi is zo ‘in control’, dat ze zelfs het openingswoordje hebben weten te delegeren. Je spreekt eerst lallend op het kampioensfeest met Dick Tillema die uber-vrolijk en in de olie wat wauwelt over het Jan Meijer Toernooi en voor je het weet heb je een berichtje via LinkedIn van Jan Wieger de With die nog ff checkt of het klopt dat je deze dag wil aftrappen met een openingswoordje. Keurig 1-2’tje mannen, ben er mooi ingeluisd! Maar goed, aangezien ik geblesseerd ben en vandaag de kicksen niet aantrek, is een bijdrage op deze manier een prima compensatie. 

Daarbij moest ik even denken aan mijn mooie momenten met onze “oude Jan Meijer” zoals hij in mijn tijd genoemd werd. Als kind was het die wat spannende man die je wegstuurde als je op het bijveld aan het penaltyschieten was. Hij kwam drie keer per dag even checken hoe de velden erbij lagen en stuurde en passant iedereen weg die het gras zou kunnen kapot maken. Ook was hij de leider van de zeer betrokken 5^e colonne van het 1^eelftal. Altijd dat borreltje in de kantine de wedstrijd kritisch nabesprekend. Maar hij was meer. Van hem heb ik sowieso nog drie briljante kaartentrucs geleerd die ik nooit meer ga vergeten. En hij zocht altijd de discussie over voetbal, maatschappij en ‘het geloof’. Op een respectvolle manier. Over de bijbel: “Mien zeun Arie heeft het heule boek uitgelezen van kaft tot kaft. Zijn conclusie: er klopt helemaal niks van”. De discussie was hiermee weer beëindigd maar een week later begon hij er weer van voor af aan. Maar wat een voetbalman in hart en nieren was het en moet hij altijd geweest zijn. Laat het toernooi nog maar lang zijn naam dragen. Een passend eerbetoon.

Ondertussen ga ik naar de website van de V.V. Grijpskerk en zie daar alle aanmeldingen keurig vetgedrukt in willekeurige volgorde staan. De namen zijn inspirerend en vertellen bij elkaar een mooi verhaal tussen verleden, heden en toekomst. Ja, jullie komen allemaal aan de beurt, aangezien ik jullie welkom mag heten…..  Het Jan Meijertoernooi. Alleen weggelegd voor de uitverkorenen die minimaal 1 minuut in het eerste van de VV hebben gespeeld. Ik denk dan altijd ook even aan mannen als Tjeerd Hazenberg ondanks goed voorbeeld van Pa Ties, Jan Roel Sikkens of onze grote broer Martijn “buitenkantje rechts”Steenbergen. Kinderen van de club, altijd supportive maar nooit dat magic moment meegemaakt. Hoe zullen zij zo’n dag beleven als vandaag? Komen ze kijken of liggen ze onder hun dekens wachtend op het moment dat zanger Douwe Kamminga de Engelbewaarder uit de speakers laat gallen om 17 uur. Hoe dan ook, Tjeerd, JR en Tarmijn: we houden van jullie! En ook van de rest van de niet 1^e elftalspelers hier aanwezig. 

Oh ja, ik zal me nog even voorstellen. Wie mij niet kent: is was in de jaren ’80 dat jochie wat altijd naar het 1^e elftal ging kijken met Erik Santema. Achter het doel aan de kantine-kant. Allebei minimaal 20 rin-tin-tins in onze broekzak want wie nog weet wat een gulden is kan uitrekenen wat je met deze kauwgum van een stuiver kon doen. De smaak was na 3,5 seconde verdwenen en tijdens de spannende wedstrijden was het een kwestie van direct vervangen met een volgende rin-tin-tin. We keken naar mannen die de mouwen konden opstropen. Legends als Harry Boonstra, Jos van Geel, Klaas Agnab Banga en Jan de Vries. Zij die op hun beurt weer hun inspiratie gehaald hadden uit toppers als Kees Jorritsma en Bertus Brander. Door het vuur gaand voor trainers als Henk Polman en Jan Dunning. Ik herinner me een laatste man Jan Bosman met zijn lange wapperende haren de toenmalige Jan Vayne van het amateurvoetbal. Hij die volgens mij wat laveerde tussen Buitenpost en Grijpskerk, maar eentje waar muziek in zat met ook een uitermate mooie trap in zijn linkerbeen.

Het mooiste waren natuurlijk “De familie Meijers”. Ik weet nog dat ik altijd een programmaboekje wist te bemachtigen. Die kenmerkende met dat good-old Bondspaarbank met de S logo als hoofdsponsor erop. Dan telde ik altijd hoeveel Meijers er deze keer bij de selectie stonden. Hoe het familiair precies zat wist ik allemaal niet. Ik kon ze ook niet helemaal uit elkaar houden. Leek Arie nou een beetje op Harry?. Beetje wat sommigen nog steeds met het welkomstcomité Cor en Jan hebben. Maar dat gaat dan hierbij niet over hun uiterlijk maar meer over hoe enorm bijdehand ze beide kunnen zijn. Hoe dan ook: ze hadden en hebben allemaal wat speciaals. Harry en René waren m’n favorieten. De eerstgenoemde probeerde het elke wedstrijd wel een keer: vanaf de middellijn de keeper te verschalken. Ook regelmatig met resultaat en met gevolg meerdere wereldgoals. De tweede – René – deed een keer een omhaal of bicycle-Kick waar Marco van Basten U tegen zou zeggen. Randje zestien, stijf in het kruis. Toen ik als puber mocht debuteren in het 1^e was ik dan ook zeer vereerd met deze lokale grootheden samen te gaan spelen. In één van mijn eerste wedstrijden in de basis was inmiddels collega-spits René 5 minuten te laat. Hij kwam met een paar droge Groningse worsten de kleedkamer binnenlopen en vertelde net zo droog dat hij nog ff langs slagerij Boersma moest en dat het wat uitliep. Trainer Snip was onverbiddelijk en zette zijn sterspeler op de reservebank. Hoe kon je dat nou doen vroeg ik me af? En dan heb ik het niet over die het kopen van die worsten. 

Ik leerde ook andere spelers kennen die zeker een plek verdienen in de hall of fame van Grijpskerk 1. Denk aan namen als keeper Erik Doesburg of gespierd marinier Bert Martini die na een soort van debuut en fantastische wedstrijd tegen een club a la Anjum of Kootstertille zijn basisplaats ook direct weer kwijtraakte voor de rest van het seizoen. Hij snapte hier begrijpelijk helemaal niets van. Volgens mij is hij daarvan nog steeds niet hersteld. Of trainingsdier Rick Baar die hoe ouder hij wordt hoe beter. Vindt hij zelf ook. Ik herinner me dat hij ooit es werd gewisseld na 20 minuten tegen de de grote rivaal V.V. Zuidhorn. We kwamen binnen no-time achter met 2-0 en andermaal trainer Tonny Snip deed een nogal gewaagde interventie. Ik zat als broekie op de bank en herinner me hoe Rick boos zijn trainingsjas pakte, weer weggooide en erg pissig ging douchen. Vroeg me vooral af of hij direct naar huis zou gaan of nog terug zou komen. Hij was namelijk mijn taxi en dat was handiger dan de trein. Over trein gesproken. Ron de Boer verdient een speciaal plekje in dit openingswoord. Eveneens een legend. Voor 2 gevulde koeken en 3 glazen cola overgehaald van VIBOA. Wat was het een feest om met deze sierlijke spelmaker te mogen spelen. Ik heb nog nooit iemand op zaterdagmiddag zoveel “poortjes” zien lopen uitdelen en er vervolgens over horen opscheppen de rest van de week. Dan een Peter Pettinga, de marathon man nog steeds ongekend fit is en mijn voorbeeld was om als jeugdspeler snel in het 1^e te kunnen komen. 

Ook begenadigde linkspoten als een Atze Brander en Jeen Broeils hebben veel voor deze club betekend. Atze is een beetje de Vincent van Gogh van zijn tijd. Door zijn bescheiden houding was hij vaak de 12^e man maar knokte hij zich altijd terug en achteraf wordt hij steeds beter. Over 100 jaar heet dit vast het Atze Brandertoernooi. Jeen Broeils daarentegen loopt naast zijn schoenen nadat hij in de Streekkrant de elftal van de Eeuw haalde. Dat hij in de organisatie zat had daar niks mee te maken en berust op toeval. Wel grappig overigens dat `hij in dat elftal op de rechtsback werd geposteerd. Eentje waar hij nooit heeft gestaan in zijn carrière en als ik me dat inbeeld alleen al krijg ik kortsluiting. Het doet me denken aan uber-legend Lieuwe Boonstra die ooit zo baalde om rechtsback te staan dat hij in emotie zei: er is één plek die nog erger is dan rechtsback, namelijk linksback. Jullie mogen raden welke plek in het elftal hij een week later werd neergezet tegen het altijd lastige Viboa. Uiteraard conform zijn track record een foutloze wedstrijd en tegenstander topspits Patrick Kauw uit de wedstrijd gespeeld. Derhalve is zijn verdiende plek in het elftal van de eeuw op het middenveld, want daar kwam hij pas echt goed uit de verf. 

We zijn ondertussen bij m’n eigen generatie aangeland. De naam van de technisch begaafde Marcel Tillema valt dan al gauw natuurlijk. Ook al staat hij meer bekend als “de broer van” en heeft hij zich nooit helemaal onder de schaduw van René uit kunnen voetballen. Ook mooie momenten gehad met teamspeler pur sang Nico Roorda, de man van de Lauwers die eieren voor zijn geld koos en realiseerde dat zijn kwaliteiten beter uit de verf kwamen in het Grijpskerkse. Over goede verdedigers gesproken: Thomas Pettinga. Nog steeds worden mannen als Jan Bats, Harmen de Roo en Albert Riemersma regelmatig wakker omdat ze de hete adem, knie en schoenen van Thomas in hun rug voelen. De seizoenen met de trilogie der kampioenschappen gingen in een flow voorbij. Ik associeer die tijd met een JJ pirouetjePosthumus, een Wilco Noordhof. De laatste scoorde ooit een messiaanse goal langs 4 tegenstanders en roste de bal hoog in de touwen. Ik zie u nadenken. Is dat zo? Het betreft hier wel een verhaal vanuit een kort geleden opgedoken VHS Videoband tussen Grijpskerk E1 en Niekerk E1. Hoe mooi is het als je later een berichtje krijgt dat je zo’n wereldgoal maakte en tegelijkertijd je realiseert dat laatste man misschien toch niet je roeping is geweest. Ook Chris Sikkema op de lijst,die ondanks een enkele enkel toch zich heeft aangemeld voor dit mooie event vandaag. Verder Peter Janse : hij heeft nog een speciaal plekje in zijn hart voor de VV. En dan bedoel ik niet per se die van Zuidhorn. Om in mijn geval met je broertje-lief Jan Peter samen te spelen is natuurlijk uniek. Helemaal als het samen gebroederlijk in de spits is, zoals de kop was na een interview in Amateurgras. Je bent dan beide niet meer het broertje van. Trainer Luitzen Nijboer mocht deze lichting begeleiden en deed dat met verve. Ik herinner me dat ik in de sollicitatiecommissie zat en samen het interview deed met Cedric Eeuwema. Cedric had dit nog niet vaak gedaan (lees: nooit) en was wat zenuwachtig zoekend naar die one million dollar question. Luitzen zag het ontspannen aan en zat uiterst relaxed ons aan te staren. Op de enige vraag die Cedric stelde in dat uurtje: wat voor persoon bent u? antwoordde Luitzen met de legendarische stoïcijnse rake zin: nou, als er een polonaise in de kantine is zul je mij niet vooraan zien lopen. Geen woord aan gelogen, maar des te meer een trainer die deze club veel goeds heeft gebracht.

Dan kwam ik in de lijst een categorie tegen waarvan ik me niet kon herinneren in hoeverre ze minuten in het eerste gemaakt hadden. Dat zegt vooral wat over mij hoor. Kan zijn dat ik er nog niet was of een verkeerd beeld heb van de kwaliteiten van deze personen. Excuses bij voorbaat.Bijvoorbeeld een Arie Oosterhuis, een inspirerend jeugdtrainer maar heeft hij het 1^e elftal shirt gedragen? Ja dus! Of een Johan van der Veen die ik meer associeer met mijn jeugd en het schoolpeintje uit de vogeltjesbuurt en een eerste aanraking met soft-pornoboekjes. Of een Luit Geerligs de spits van Niezijl 1, die jaarlijks de sterren van het dak speelde tijdens de spelweek van het gelijknamige dorp waar ik 6 maanden heb mogen wonen. Ook mannen als Louis Horneman en Harwin van Dijk zorgen qua personen voor een verlaten feest van herkenning in mijn geheugen. Maar of ze beide de 50 wedstrijden hebben aangetikt? Ik kan het fout hebben hoor!

Daarnaast nog een categorie van twee spelers die ik niet helemaal thuis kon brengen in welke generatie ze hun kunsten hebben vertoond te weten Hendrik de Boer – niet te verwarren met Henk de Boer – en Henk de Vries. Heb de hele avond lopen googelen op Henk de Vries en Hendrik de Boer en mijn conclusie na de vele zoekresultaten is dat dit wel heel typische oud-hollendse namen zijn. Ik hoor graag het aantal wedstrijden van deze legends in de dop. Tot slot deed het mij bijzonder deugd dat the next generation groots vertegenwoordigd is vandaag. Wat een kampioenschap al niet kan doen met een club. Opvallend leuk ook om te zien dat de generaties zich opvolgen voor de trotse vaders die hun zonen zien schitteren op “De Enk”. Jesse Broeils vechtend voor een plek in de elftal van de eeuw over tientallen jaren, Jorin de Boer – zijn 2^ester gehaald op voetbalnoord – iets wat vaderlief nooit is gelukt behalve dan met door de benen spelen. Jorin vertelde me nog heel emotioneel op het kampioensfeest dat hij zo blij was om te promoveren, want hij was bang een eeuwige 3^eklasser te blijven. Zonder pieken, zonder dalen. Maar nu was het dan toch gelukt! Bijna poëtisch. Meer spelers als zoon van:  Bjorn Baar die nog nooit voor de rust is gewisseld, Joost Hazenberg : wel in de voetsporen van opa maar niet van zijn vader. Dat Julian Nauta en Dennis Banga hun prio’s rondom het eerste wat aan het verspreiden zijn de laatste jaren (lees: aandacht voor vrouwen) kunnen pa Jacob en Klaas wel begrijpen. Van Marco Brander zou ik het niet durven zeggen, maar hij schijnt de Vincent van Gogh te zijn van de laatste jaren. Jammer dat alleen Jelle en niet Joost Schoenmaker op de lijst staat. De laatste heeft nogal wat goals op zijn naam staan op voetbalnoord zag ik op weg naar de meest scorende Grijpskerker en hij is nog maar 23. Iets met een hete adem en m’n nek. Ik had hem graag geadviseerd om es hogerop te gaan kijken en dan terug te keren op pak hem beet z’n 35^e. Damage control. Maar ja, Jelle wil dat vast wel ff doorgeven aan hem. Rest mij nog verder om Jorn vd Wilt, Henk de Boer, Wouter en Dirk Jan Postma, Stephan Reker, Ramon Cruiming en Roy Visser te feliciteren met jullie even verrassend – op die dag tenminste-  als welverdiende kampioenschap. Ik mocht het live zien, het was een spontaan feest. Werkelijkwaar niets was voorbereid en de improvisatie die volgde past bij deze club. Net als de organisatie van dit toernooi waarbij ontspanning boven structuur gaat en het motto is: “niks moet, bijna alles mag, maar gezelligheid staat voorop!”. Ik wens jullie allemaal een zalige zonnige middag en kan niet wachten jullie kunsten van de zijlijn met een biertje te aanschouwen. Uiteraard alles binnen de kaders van de nieuwe hekwerken. Veel plezier!  

Uit de Streekkrant van 13 juni 2023:

GRIJPSKERK – Afgelopen zaterdag 10 juni hield VV Grijpskerk het Jan Meijer-toernooi. ‘Het toernooi is speciaal opgezet voor het eerste elftal en oud-spelers en begeleiders van de vereniging,’ vertelt Tiny Klunder van de toernooi-commissie. ‘Jan Meijer was een bestuurslid van de vereniging. In 2009 overleed hij helaas, waardoor we in 2010 voor het eerst het toernooi hebben opgezet om hem te eren. Jan wist altijd precies wat er speelde binnen de vereniging, daarnaast was hij ook een echte puzzelfanaat en grappenmaker. Daarom gaat het toernooi om meer dan voetbal. We hebben ook gepuzzeld met z’n allen, een muziekbingo gedaan en een pubquiz gespeeld. Een waar feest.’ Ook zanger Douwe Kamminga kwam optreden om de sfeer nog meer te versterken. ‘Gezelligheid is het allerbelangrijkste voor een toernooi als deze. De spelers hebben in teams van 7 tegen 7 gespeeld. Het is altijd erg leuk om alle oud-leden weer te zien, het is een soort reünie. De oudste is de 70 al ruim gepasseerd. Ze voetballen lang niet allemaal meer mee, sommige kwamen ook langs voor de gezelligheid.’ De eerste wedstrijd van het toernooi begon met de oudste deelnemers. Daarna mochten zij aansluiten bij bestaande teams. ‘Er was ook genoeg te doen voor de jongste jeugd. Zij kregen clinics, volledig verzorgd door het eerste team. Dat hebben ze geweldig op poten gezet. Eigenlijk was er vanaf 08.30 uur al reuring binnen de vereniging.’ Inmiddels was dit de achtste editie van het Jan Meijer-toernooi en opnieuw een zeer geslaagde. ‘Blij gezichten zien, daar doe je het voor.’

Succesvol 1e lustrum Jan Meijer Toernooi

Zaterdag 24 mei kan in de geschiedenisboeken van de VV Grijpskerk worden bijgeschreven als een zeer succesvolle maar vooral erg gezellige dag. Maar liefst 80 genodigden en andere belangstellenden begonnen de dag met het ophalen van herinneringen. Rond twaalven was alle aandacht gericht op Henk de Boer, oud-1e elftalspeler van Grijpskerk, die met leuke anekdotes de lachspieren danig op de proef stelde. Na de lunch werd Siemen van Asperen in het zonnetje gezet door voorzitter van der Hoek. Siemen nam afscheid van de club als verzorger/fysi­otherapeut, een functie die hij maar liefst 36 jaar heeft vervuld. Hij ontving een mooie fotocollage uit handen van de voorzitter en mag zichzelf tevens ‘lid van verdienste’ van de VV Grijpskerk noemen, een titel die maar voor weinigen is weggelegd. Terwijl Siemen een goed plekje voor zijn ontvangen bloemen zocht gingen de voetballers zich opmaken voor de ‘strijd’. Als eerste waren de Old Stars aan de beurt. Middels een kort partijtje onderling konden de spieren even worden opgewarmd, zeker geen overbodige luxe trouwens. Terwijl het toernooi in volle gang was konden de niet-voetballers zich vermaken met het kijken naar oude filmpjes van het dorp Grijpskerk of alvast bezig met de woordzoeker die een ieder had ontvangen. In de pauze deed iedereen mee aan Petje op, petje af. Hilarische taferelen leverde dit op met als winnaar Jacob Nauta. De jeugd kon zich ondertussen vermaken met het gatendoel waar ook leuke prijsjes mee te verdienen waren. De dag werd afgesloten met een optreden van het muziekgezelschap “Band vrij drinken” wat enorm in de smaak viel. De sfeer van de band paste uitstekend bij de vrolijke geluiden van het Jan Meijer Toernooi.

En dan hier het openingswoord(je) van Henk de Boer, 24 mei 2014, 1e-lustrum;

Bericht van het Internet mei 2014

Goedemiddag, hartelijk welkom op het Jan Meijer Toernooi.

Als je voor een dubbeltje geboren bent zal je nooit een kwartje worden. Jan Meijer noemde mij al Henkie de Boer en na 50 jaar ben ik nog steeds Henkie de Boer. Jan had een vooruitziende blik. Ben nog steeds klein.

Voel me toch vereerd om op de 1e lustrum van dit toernooi de opening te mogen doen. Aan de hand van de vele jaarverslagen die Jan Meijer geschreven heeft, zal ik jullie wat leuke anekdotes vertellen. Ik houd het bij een paar anekdotes anders zitten we hier morgenvroeg nog.

In mijn tijd was de enige motivatie om naar een algemene ledenvergadering te gaan, om het jaarverslag van Jan Meijer aan te horen. De rest van de vergadering interesseerde ons niet. Jan had de gave om een dergelijk verslag op een leuke manier te brengen. A.d.h.v. deze jaarverslagen heb ik een aantal anekdotes/ver­haaltjes geselecteerd.

Jan was zelf ook een technicus. Zijn schijnbewegingen waren ondoorgrondelijk. Hogere wiskunde was er niets bij. Twee verhalen:

Bal op de (punt van de) schoen

Zo gebeurde het in Niekerk:

‘Grijpskerk heeft er één bij, ‘Grijpskerk heeft er één bij… die hoeft de voeten niet eens op te tillen!“

Bij het ‘intrappen’ voor de wedstrijd, werd je als tegenstander nauwlettend geobserveerd door de plaatselijke (jeugdige) supporters

Bij het intrappen stond JM op een meter of 15, 16 van het doel, waarin zijn eigen keeper de handen warm probeerde te krijgen. Plots kwam er een voorzetje vanuit de hoek strafschopgebied… waarop hij helemaal niet gerekend had. Hij reageerde dan ook geheel niet, maar… met een sierlijke boog daalde de bal op de punt van zijn rechtervoet. Nu moet je weten dat je in die tijd stevige schoenen droeg met stalen punten, om de tenen te beschermen. En hoe was het mogelijk: de bal kwam precies op de stalen punt van zijn rechterschoen, werd gelanceerd als een raket en sloeg keihard tegen de touwen!

Iedereen stond versteld. Zeker ook JM hemzelf. Hij kon er niks aan doen…

De supporters stonden met stomheid geslagen. Ze moesten het gebeuren even tot zich door laten dringen. Toen dat gebeurd was, renden ze weg, richting het eigen ‘spelershome’ om daar verslag uit te brengen en te waarschuwen voor de mysterieuze krachten van die ene Grijpskerk-voetballer. ‘Zij hebben der één bij, zij hebben der één… die hoeft de voeten niet eens op te tillen!”

Op de hak

Kort na het beëindigen van zijn actieve carrière als veldspeler moest er noodgedwongen iemand in doel bij een seniorenelftal dat hij begeleidde. Het was uit bij Actief.

Grijpskerk ‘kon het namelijk lang niet doen’ en aanval na aanval rolde op het doel van JM af.

Op zeker moment kwam links voor het doel opnieuw een tegenstander alleen op JM af, die snel zijn doel verliet om het doelvlak kleiner te maken. De spits besloot dan ook maar meteen te schieten en mikte de bal links langs JM, hard en laag bij de grond. JM was nog in volle ren en maakte een beweging met zijn handen, ging door de knieën… maar toen was de bal al naast hem.

Op wonderlijke manier raakte hij de bal, die er normaal zeker in was gegaan, het puntje van de hak van JM die net wilde ingrijpen, kreeg daardoor een zet omhoog, en belandde keihard op de lat en zo het veld weer in. Fantastische redding, zonder dat hij er zelf iets aan kon doen.

Na zijn actieve carrière als voetballer was hij actief in de jeugd

Omstreeks 1965 werd de pupillen voetbal geïntroduceerd. Een prachtige belevenis, ouders, grootouders waren enthousiast. Vooral de wedstrijdjes prachtige gezichtjes. Grote uitslagen Grijpskerk – Ezinge 9–0. Jan was zo onder de indruk dat hij al fluitend de tel kwijt was. Moest volgens de jongens 10–0 zijn. Woedend waren ze, rooie kopjes. Komt Klaas Banga met driftige stapjes op Jan af. Kist du niet beter tellen lullo.

Belt de jeugd coördinator van De KNVB naar Huize Jelsma. De tien jarige Jeen nam de telefoon op: Is je vader thuis nee, je moeder dan …ook niet. Dus je bent alleen….Nee, ben met mijn zus. Geef me die maar even. Na enige minuten , lukt niet meneer, ken haar niet uit de box kriegen.

Van de Bestuurstafel:

Elke maand was er een bestuursverga­dering, er werd vergaderd tot 22.00 uur interne voetbalzaken. Na dit tijdstip was er nog ruimte voor borrel maar wel op eigen kosten. Het spreekwoord zegt het al: Als de drank zit in de man, zit de wijsheid in de kan.

Er ontstond soms een Babylonische spraakverwarring.

Zo gebeurde het: Tegen vriend Jan van Dijk: Ik drink dien borreltje op zonder dat je ziet. Dat kan niet zei Jan van Dijk, ben toch niet blind. Wedden om een mijn pakje sigaretten. Ja zei, Jan van Dijk, een beetje wantrouwig. Jan Meijer nipte en smakkend het borreltje op. Dat zie ik ja wel zei Jan triomferend. Nou zei Jan Meijer dan heb je de weddenschap gewonnen en krijg je van mij mijn pakje sigaretten. En Jan Meijer genoot van een lekker borreltje van 1,50. En Jan van Dijk genoot van een pakje sigaretten. De vreugde van Jan van Dijk was van korte duur. Toen hij in het pakje keek zag hij maar 1 sigaret. Waarop Jan van Dijk zei: Val dood klootzak.

Na deze vergadering liep Jasper Henstra als een zich zag naaimachine tegen een lantaarnpaal op. Op de grond met gezicht naar boven: Wonderbaarlijk lispelde hij: In Eindhoven worden ze gemaakt en hier branden ze. Ja zei Jan : In Schiedam wordt het gebrouwd en hier drinken wij het op….?

1e elftal

gevat

Op een zaterdag kwam Scheidsrechter Zwaagstra uit Ijlst. Hij vroeg “Houden we het vanmiddag wel droog, Klunder. Om een uur de berichten gehoord, zee Klunder. In het midden van het land regen. Waarop Jan Meijer zei: Dan hebben we geluk dan blijven de doelgebieden tenminste droog.

Henk Broeils

Jarenlang de leider van het tweede elftal, hij kreeg mot met de grensrechter van de tegenstander. Bek dicht zei Henk anders laat ik je alle hoeken van het veld zien. Jan Meijer zei neem dan ook gelijk de hoekvlaggen mee.

Zo speelde het 1e elftal verdienstelijk tegen GVAV, tot de rust was de stand 0–3. Na de theewisseling liep de score op naar 13–1. Jan Buist, de keeper, stond trillend in doel. En riep maar tegen zijn achterhoede ga d’r veur staan, zij schieten zo verdomde hard. In de derde helft werd met GVAV nog een stevig glas bier gedronken, en ze konden er wat van.

Verzorging van Asperen

Zo hadden we Hisert Terpstra als verzorger bij het eerste elftal. Hij was een fantasierijke 60 een statige grote man. De waardering voor Hisert zijn altijd aanwezigheid werd niet altijd gewaardeerd. Zo speelde het 1e elftal in Leeuwarden een oefenwedstrijd tegen de jeugd van Cambuur. Een blessure op het middenveld. De verzorger van Cambuur een jonge vent sprintte naar de geblesseerde. Hisert op zijn eigen tempo liep ook na de geblesseerde. Op het moment dat de verzorger van cambuur klaar was, was Hisert gearriveerd bij de geblesseerde. De verzorger had geen boodschap aan Hisert en duwde de oude Hisert onderste boven met het gevolg dat hij languit naast de geblesseerde lag. Wat heb je hier te zoeken zei de verzorger. Hisert werd zo kwaad en zei ik ben gediplomeerd EHBO’er en hier krijg je last van: “Ik sell a brief schrowe naar de commissaris van de Koningin”

In de verslaglegging kon ik niet lezen of hij de brief heeft geschreven.

De kantine:

Apetrots mag de vv Grijpskerk zijn op haar eigen home. Een pracht van een onderkomen is gerealiseerd, herbouw, uitbreiding meestal uitgevoerd door eigen mensen. Zo moest Jan van de bouwcommissie naar Houthandel Haan. Ik moet een pak spiekers hebben voor de voetbalclub. Dat ken zei Wietse Haan. Hoe lang wilst ze hebben Jan? Tja, zei Jan hoe lang kenst ze missen.

oldjes

Zaten er twee oldjes achter in de kantine. Zei de een tegen de ander: Hest al heurd in de enk moet een potloodventer rondlopen. Zei de ander Och jong daar is toch geen droog brood in te verdienen ze schrijven tegenwoordig allemaal met balpen.

Gebit

Zo vroeg Fokke Hoekstra aan Jan. Hoe bevalt dij het nieuwe gebit. Jan zei, moet nog wennen, eten wil zo slecht. Wat wilst ook zei Fokke iemand met een glazen oog ken ook niet zien.

Supporter Kasje Koenes

Zo fietst oude Kasje Koenes op de Jonkerslaan, zonder licht, tuurlijk politie, Koenes jong, joe licht brandt niet, Koenes zei daar vertellen je mij niets nieuws mee, dat zie ik zelf ook wel en fietst door.., Koenes, zei de Politie, afstappen en wel direct! Verrek, kerels zei Koenes dat heb ik ook al geprobeerd, maar dat helpt ook niets en fietste doodgemoedere­erd door.

Hein Boersma de Johan Cruijff van Grijpskerk.

In het verslag 83/84 las ik Nu de woeste Hoeve(seksclub) verkocht is, is de erotiek verplaatst naar het Dorpshuis te Niezijl. Onze eigen Hein Boersma geeft daar gratis voorstellingen. Misschien kan Hein vandaag nog een voorstelling geven.

Einde

Ben nu bij het eind gekomen, aanwezigen, allen een succesvolle maar vooral een gezellig dag toegewenst. Het organiseren van dit toernooi is vrijwilligers werk.

Alle hulde aan degene die hier zijn of haar steentje heeft bijgedragen. Want zonder het werk van de vrijwilligers lukt dit niet. Dat verdient wel een applausje en ik heb een bosje bloemen gekocht voor Tiny Meijer als dank van ons allen.