Afscheid van een trouwe clubman

Bij het verlies van een trouwe vv Grijpskerker: Bert Klunder (1958 – 2018),                                                                                                            tekst van de toespraak:

“Lieve Tiny, Caro, Dajo, familie, voetbalvrienden en -vriendinnen, aanwezigen,

Zaterdag is in Grijpskerk en omliggende dorpen de voetbaldag. Velen, zeer velen in onze dorpen zijn met het geliefde spel bezig: als speler, leider, trainer, scheids-, grensrechter, kantinemedewerker, bestuurder, toeschouwer. Voor ons zijn voetbal en onze club meer dan een sport of een vereniging. Ze vormen het hart van onze gemeenschap. Daar hoort iedereen bij. Daar kunnen wij niemand van missen. Als één lid erge tegenslag heeft, leven allen mee.

Bert en de VV Grijpskerk horen bij elkaar. Al 50 jaar lang was Bert aan onze club verbonden: als jeugdspeler, als keeper van het eerste elftal in zijn prachtige groen-wit gestreepte shirt, als speler van de 45+, als (jeugd)leider, als keeperstrainer, als lid van de jeugd technische commissie, als belangrijke kracht achter het Jan Meijer-toernooi, als een van de initiatiefnemers van Bed(rt)-fietsen voor het Martiniziekenhuis en natuurlijk ook als trotse vader langs de lijn bij Dajo.

Bert was zo’n 15 jaar keeper van het eerste. Kom daar vandaag nog eens om. Als keeper schreef hij geschiedenis door in de nacompetitie tegen Kollum bij de beslissende strafschoppenserie de eerste strafschop te stoppen. De tweede kon hij niet pakken en vloog in het doel, waarna hij snel riep: “He, de scheids heeft nog niet gefloten”. Bert kreeg gelijk en de overgenomen strafschop ging over. Grijpskerk promoveerde. Keepersgoochem dus.

Legendarisch was de bekerwedstrijd tegen Harkemase Boys, het team dat toen in de hoogste klasse van het amateurvoetbal speelde. Grijps-kerk speelde in de 4e klasse. Bert blonk uit, hield zijn doel schoon en Grijpskerk won met 1-0. Bert was vooral op zijn best in grote wedstrijden.

Heel soms had Bert wel eens een blundertje. Uit tegen Friese Boys bijvoorbeeld. We stonden onder grote druk en Friese Boys had al een paar gevaarlijke corners genomen. Op een gegeven moment was een afstandsschot van een speler van Friese Boys, maar de bal werd van richting veranderd en vloog hoog door de lucht meters naast het doel. “Géén corner veroorzaken!”, riep een van onze verdedigers. Bert rent dus zijn doel uit, springt de lucht in en weet met een uiterste krachtsinspanning de bal met één hand tegen te houden en gooit deze in dezelfde beweging weer het veld in. Helaas draaide hij tijdens zijn sprong in de lucht iets te ver door, waardoor de bal inderdaad niet richting zijlijn verdween, maar de andere kant op ging. De bal ging terug richting de penaltystip. Daar stond de spits van Friese Boys klaar en die tikte de bal simpel in het lege doel. Na de wedstrijd werd Bert natuurlijk veelvuldig aangesproken over deze actie. Daarop zei Bert: “Ja, maar het was in elk geval géén corner.”

Bert was fanatiek, maar wilde graag ook plezier hebben. Hij staat genietend met zijn medespelers van de oudere jongeren (het vijfde en 45-plus) op de foto met de rug naar de fotograaf.
Overigens was hij ook een echte Grijpskerker. Wij Grijpskerkers weten bij een riante voorsprong van bijvoorbeeld 4 of 5-0 op te merken dat er bij een kansje van de tegenstanders toch snel een nederlaag in de lucht hangt: wij Grijpskerkers zijn kritisch. Tot het laatste toe wist Bert zo via de leiders-app de technische staf van onze A-selectie kritisch te volgen.

Bert was dit seizoen nog actief. We hebben het beeld van Bert die op een kratje van de AA Drink zat en zat te coachen. Een trainer die een van de keepers van de A-selectie steeds Postema noemde, terwijl die keeper toch al jaren Postma heet.
Tot vlak voor de winterstop zat hij nog op de bank: onder een deken en met een kruik, omdat hij moeite had om zich warm te houden.
Een ontroerend bericht kreeg Bert nog een dezer weken van dezelfde Dirk Jan Postma: “Hee Bertus, Afgelopen jaren heb ik dankzij jou heel veel stappen gemaakt binnen het voetbal. Ik kon je zo af en toe wel onder het gras stoppen en jij mij vast ook, maar die momenten hebben mij wel gemaakt tot hoe ik nu ben. (….) We kunnen het niet alleen over voetbal hebben, maar ook over belangrijkere zaken in het leven.”
Ik weet zeker dat ook onze andere keepers Erik ’t Hoen en Rik Mollema dergelijke ervaringen hebben.

Afgelopen zaterdag was het geen gewone zaterdag in Grijpskerk. We misten iemand van ons. We misten onze Bert: zijn vaste plaats op de bank in de dugout was leeg. Berts club VV Grijpskerk en haar leden moeten verder zonder een clubman pur sang.

Ja, Bert, we moeten jou nog rapporteren hoe het ging met de wedstrijden van zaterdag. Geheel in jouw geest ging de wedstrijden door. Geheel in jouw geest stond Tiny, veel van jouw familie en wij langs de lijn. We hebben helaas verloren. Het kan geen toeval zijn dat ons eerste en tweede zich sterk lieten overmannen door emoties.

Bert, we missen jou. We vergeten je niet en hebben je opgenomen in ons collectief geheugen. En natuurlijk zullen we er zijn voor Tiny, Caro en Dajo. We wensen jullie, familie en vrienden alle sterkte.”

Uitgesproken door voorzitter Klaas-Wybo van der Hoek namens bestuur en vereniging.