Samenvatting

Al na twee minuten zette Grijpskerk zichzelf met een eigen doelpunt op achterstand. In de rest van de eerste helft domineerde Grijpskerk. De wil en de werklust waren er zeker. De smalruggen kregen vijf tot zes kleine en grote kansen. Van de kopballen en schoten van Sietze Jager en Ron Stoutmeier hadden er wel twee in gemogen. De kansen van Ryamond Pietens, Teie van der Hoek en Jorn v.d. Wilt waren minder groot. Als Grijpskerk met een hoger tempo had gespeeld, was Opende verder teruggedrongen en waarschijnlijk in de problemen gekomen. Opende bleek stug en taai.

Op zich was het vertoonde spel zeer redelijk voor een ploeg als Grijpskerk die zo’n zeven basisspelers aan de kant heeft staan vanwege werkverplichtingen en langdurige blessures.

In de tweede helft werd er ook hard gewerkt, maar de samenhang raakte aan beide kanten zoek. Opende scoorde uit een vrije trap en een corner. Zo kwam Opende knap op een riante voorsprong. Rond de 60e minuut kreeg Milo ’t Riet rood. Er vielen wat gaten op het middenveld en in de achterhoede van Grijpskerk. De daaruit voortvloeide twee tot drie dotten van kansen voor Opende warden aan de gastheren niet besteed. Met 10 man drong Grijpskerk nog een beetje aan, maar kon niet echt gevaarlijk worden. Ron Stoutmeier kreeg na een mooie aanval vlak voor het eindsignaal nog een kans voor een leeg doel, maar hij schrok hier teveel van om raak te kunnen schieten.

Een kenner had na afloop een duidelijke analyse: “Grijpskerk heeft niet verloren van Opende, maar van drie dode spelmomenten van Opende: een vrije trap en twee corners. Het medicijn? Je hierdoor laten motiveren om het beter te doen, goed blijven trainen om in een hoger tempo te kunnen spelen en een doelpunt met een overwinninkje om over het dode punt heen te komen.”

Werk aan de winkel dus voor trainer Mark Kroese, leiders Jeen Broeils en Dick Tillema en de spelers. Er valt veel te leren uit deze wedstrijd.