Samenvatting

Zaterdag 25 maart was het zover; een bekerronde!

Voor de meiden onder 13 betekende dit dat, als ze vandaag zouden winnen, ze zich zouden plaatsen voor de finaledag in Emmen. De jongens onder 11 konden vandaag een ronde verder komen bij winst, en dan zou voor hun de finaledag ook erg dichtbij komen. Ik ben bij deze wedstrijd wezen kijken en met het geweldige weer erbij wisten de jongens zich te plaatsen voor de volgende ronde. Ze wonnen met 7-0 van de Ropta Boys. Bij mij kwam de spanning voor onze wedstrijd nou toch ook echt op gang, want wat zou het geweldig zijn om ons met dit team weer te plaatsen voor de finale dag. Met dit team wisten wij ons bij de E-tjes ook te plaatsen. We werden toen door gewoon pech tweede, maar zou het niet leuk zijn om daar met 2 jeugdteams van VV Grijpskerk naar toe te gaan? De jongens onder 11 weten wat ze daarvoor moeten doen en dat is winnen!

Wij moesten vandaag aantreden tegen Tollebeek/Nagele, die helemaal vanuit Tollebeek (vlakbij Urk) het sportcomplex van Grijpskerk bezochten. Marit was geblesseerd, erg jammer, want zulke wedstrijden wil je natuurlijk niet missen. Tjerk was vandaag ook afwezig i.v.m. werk. Gelukkig was daar Frans die mij vandaag wilde assisteren. Frans is natuurlijk erg bekend met deze meiden, want wij waren eerder samen verantwoordelijk voor dit team. Met de kwartfinale tegen Staphorst nog erg goed in ons geheugen wisten wij wat ons te wachten stond. Na een ontspannen warming-up was het tijd voor de wedstrijd.

Dat het een lastige wedstrijd ging worden werd ons wel heel snel duidelijk gemaakt, want al snel lag de bal bij ons in het doel, 0-1, een flinke domper! Wat ik nog erger vond, was dat Bo-Anne in het duel wat vooraf ging aan het doelpunt, terecht kwam op haar pols, die ze niet eens zo lang geleden nog had gebroken. Bo-Anne eruit en de blessure behandeling kon beginnen. Wij hoopten allemaal dat ze nog terug kon keren deze wedstrijd, want Bo-Anne heb je gewoon nodig in deze wedstrijd. Grijpskerk moest zich snel herpakken na het doelpunt, maar had hier zichtbaar moeite mee. Tollebeek zat er bovenop en onze meiden liepen er een beetje achteraan. De eerste 10 minuten verliepen erg chaotisch, onze speelsters lieten zich terug drukken en bleven niet op hun posities. Tijd om in te grijpen en ze duidelijk te maken dat ze op hun eigen plek moesten voetballen en niet kris kras door het veld moesten rennen. Dat onze meiden het zwaar hadden bleek ook wel, want ze vielen 1 na 1 uit met een pijntje hier en daar. De waterzak was halverwege de 1^e helft al bijna leeg.. Waren de speelsters van Tollebeek dan zo gemeen? Absoluut niet, het was een erg leuk en enthousiast team, met hele leuke meiden die hierheen waren gekomen om te winnen. Was het bij onze meiden niet meer iets van ‘even doorzetten’ en de koppies weer even bij elkaar te steken? Ze zijn immers zo’n tegenstand niet gewend en dan ben je soms geneigd om het koppie even te laten hangen.. Het lukte onze meiden steeds meer en meer om de overhand weer te krijgen en dat deed het team goed. Ze begonnen weer te voetballen! Het was Ines die voor de 1-1 tekende en gezien het beeld van de wedstrijd op dat moment ook terecht, want de meden hadden zich herpakt! Dat beide teams zo’n tegenstand niet gewend waren, was ook wel aan het voetbal te zien. Beide teams hadden moeite om een aanval op te bouwen met snel balverlies tot gevolg. Toch was Grijpskerk de 1^e helft het betere team met de meeste kansen. Ondertussen was Bo-Anne weer het veld ingekomen, ondanks de pijn wilde ze doorzetten! De ruststand was 1-1, even tijd voor beide teams om tot rust te komen.

In de rust hebben we de nodige dingen besproken, waaronder het advies om toch eerder op doel te schieten. Er gingen veel kansen verloren door te lang door te lopen. De bal moest weer rondgespeeld worden, want het positiespel zijn we juist zo goed in. En het belangrijkste, jullie moeten dit als team doen, want verliezen was in deze wedstrijd niet nodig. Wij waren sterker!

De 2^e helft begon van beide kanten fel, maar Grijpskerk wist snel het heft in handen te krijgen. De bal ging al snel lekker rond en we kwamen vaak bij het doel van Tollebeek. Kleine kansen, grote kansen, maar de bal ging er niet in. De spanning steeg, want ging dit naar penalty’s toe? Iets waar de meiden absoluut geen zin in hadden! Er werd ontzettend hard gewerkt door de meiden en dat werd beloond, want het was Janine die de 2-1 binnen schoot. We stonden op voorsprong en nu vasthouden! Dat was makkelijker gezegd dan gedaan, want Tollebeek ging naar de 2-2 op zoek, dit zorgde voor wat hachelijke momenten bij ons doel. Er ontstond doordat Tollebeek meer naar voren ging spelen ruimte voor ons achter hun verdediging. We kregen een aantal grote kansen, maar die gingen er niet in. Zodoende bleef het wel erg spannend! Vijf minuten voor tijd vond Janine het genoeg en gooide met haar 2^e doelpunt de wedstrijd op slot, 3-1. Dit gingen wij niet meer weggeven! De scheidsrechter floot voor het einde van de wedstrijd. Het gejuich barstte los, de opluchting was groot. Emoties barstten ook los van onze kant van blijdschap en bij de tegenstander van verdriet. En dat is heel logisch, want het ging er in deze wedstrijd écht om; een finale plek! Onder luid applaus van het in groten getale aanwezige publiek verlieten de meiden het veld om de felicitaties in ontvangst te nemen.

Het voetbal ging vandaag niet zo als wij gewend zijn, maar ik denk dat de tegenstander en de spanning rond de wedstrijd daar grote invloed op hadden. Jullie hebben als team vandaag geknokt voor een finaleplaats en jullie hebben terecht gewonnen! We kunnen ons gaan voorbereiden op 10 juni, dan spelen we de finaledag in Emmen. Even ter herinnering: dit team flikt dat voor de 2^e keer, een super prestatie!

Steven