Bij het overlijden van Cor Timmer

De toespraak van vv Grijpskerk bij de herdenkingsbijeenkomst voor Cor Timmer (1966-2016).

“Timmertje, Timmertje, wat ga je doen?”, met deze woorden begroetten Cor en ik elkaar regelmatig. Het was onze code, een soort stilzwijgende afspraak: die betekende dat we dan even tijd hadden voor een praatje. Hadden we meer haast, dan zeiden we op straat en in C1000 -of natuurlijk tegenwoordig de Jumbo- alleen “Moi, alles goud?”.

Lieve familie, vv Grijpskerk-vrienden en -vriendinnen en bekenden,

Op deze droevige bijeenkomst lever ik een bijdrage namens onze voetbalvereniging van Grijpskerk en omliggende dorpen. Mijn naam is Klaas-Wybo van der Hoek en ik mag voorzitter zijn van onze vv.

“Timmertje, Timmertje, wat ga je doen?”, zijn de legendarische woorden van de sportverslaggever Frank Snoeks bij de gouden race van schaatsster Marianne Timmer op de Olympische Winterspelen in Nagano van 1998. Zij won vrij onverwachts goud op zowel de 1.000 als de 1.500 meter.

Het gebruik van deze woorden als code tekent Cor. Betrokken bij sport, betrokken bij mensen, gevoel voor timing en de nodige zelfspot.

Een heel erg grote schok: dàt was het bericht van het plotselinge overlijden van Cor. Toen neef Hilbrand mij belde, schoot als eerste door mijn hoofd: “Timmertje, Timmertje, wat is je overkomen?”

De wereld stond even stil voor ons. En eerlijk gezegd was er ook boosheid: waarom zo jong en zo onverwachts? En ongeloof: hoe moeten we ons onze club voorstellen zonder Cor?

Cor en onze vv Grijpskerk zijn vele jaren lang sterk met elkaar verbonden geweest.

Cor was speler: als voetballer stond hij bekend als de man die van grote afstand altijd wist te scoren. Hij verraste vriend en vijand daarmee. Verder was hij jeugdtrainer, leider, lid van het jeugdbestuur, scheidsrechter, adviseur en hielp hij in de kantine. En als supporter reisde hij in zijn sportauto het eerste uit achterna: ook best wel een beetje macho.

We waren heel wijs met Cor, omdat hij een van de dapperen was, die scheidsrechter wilde zijn. Zoals bekend is dat niet de dankbaarste taak in het hedendaagse amateurvoetbal. Hij straalde op het veld natuurlijk gezag uit. Cor was vaste scheidsrechter bij de oudere jeugd: A, B en C1.

Cor begeleidde ook de jongere scheidsrechters. Samen met een collegascheids zorgde hij er bijvoorbeeld in het afgelopen seizoen voor dat acht jonge scheidsrechters van onze vv hun pupillen-scheidsrechters diploma haalden. We zijn er trots op.

Ik zie Cor ook voor me na een wedstrijd die hij floot, in de bestuurskamer: genieten van de bal mét van onze Grijpskerker slager Boersema. En als ik ernaar vroeg, had hij een scherpe analyse van het spel van ons Grijpskerker team met veel deskundige voetbalraad.

Langs de lijn vroeg ik hem een tijdje geleden hoe hij zo mooi had kunnen afvallen. “Volg je zo’n modern dieet?” vroeg ik bewonderend. “Nee, nee,” antwoordde Cor, “alleen véél water drinken en lopen.” Hij keek me triomfantelijk aan. “Ja, véééél water!”, herhaalde hij. Op de hem bekende wijze glinsterden daarbij zijn ogen en trok hij zijn mond licht spottend scheef, zodat hij mij toch in verwarring bracht.

Lieve Cor, Timmertje, Timmertje, wat is je overkomen? We hadden gehoopt dat we samen nog vele jaren met elkaar van ons geliefde voetbal en andere sporten konden genieten. We gingen ervan uit dat het laatste fluitsignaal nog lang op zich liet wachten. Helaas klonk het laatste fluitsignaal voor jou veel te vroeg. We zijn je heel erg dankbaar voor je inzet, trouwe betrokkenheid en steun!

We zullen jou missen in onze vv-voetbalfamilie met winnen en verliezen, met vreugde en verdriet.

Familie, dierbaren, vrienden en vriendinnen, we wensen jullie veel sterkte met dit verdrietige verlies.

Bestuur, leden en vrijwilligers van voetbalvereniging Grijpskerk.

Grijpskerk/Niezijl, 16 augustus 2016.