Samenvatting

Was het het slechte veld van RWF? Was het het ontbrekende wedstrijdritme? Was het de balans tussen de linies? Was het gebrek aan voetbalgogme?  Was het te veel ontzag voor de tegenstanders? Of alles tegelijk? Hoe het ook zij, in het eerste half uur van de eerste helft kwam het Grijpskerker team niet aan het eigen spel toe. De Grijpskerkers oogden erg onzeker. De eigen spelers werden niet bereikt. De bal bleef nauwelijks in de eigen ploeg. Duels werden verloren. Het tempo was laag. RWF had een duidelijk overwicht. Het aantal corners van RWF kon niet meer op twee handen geteld worden. Toch wisten de gastheren niet te scoren.

Na zo’n 30 minuten ging het langzamerhand beter, hoewel het ploeteren bleef op het hobbelveld. Grijpskerk wist zelfs enkele tegenstoten te plaatsen.

Na de rust was een beter Grijpskerk te zien. Er werd grote druk uitgeoefend op RWF. Er kwamen kansen. Helaas wist RWF wel uit een tegenstoot te scoren. Aan Grijpskerk werd onterecht -zo oordeelde vriend en tegenstander- een strafschop onthouden. Die had gegeven moeten worden, omdat Teie van der Hoek door was gebroken en onderuit werd gehaald. Nadat RWF de tweede scoorde, deed Grijpskerk er heel veel aan om de stand te verbeteren. Het team van trainer Mark Kroese kreeg geen echt grote kansen meer. Wiebe Loonstra, Ron Stoutmeier, Teie van der Hoek, Erwin Smit, Raymond Pietens, Jorn van der Wilt en invallers Sietze de Jager (kopbal), Geert de Vries kwamen in de buurt van het RWF-doel, maar konden niet heel gevaarlijk worden.

Uiteindelijk liet Grijpskerk veel inzet en werklust zien, maar de smalruggen waren dit keer weinig effectief. En RWF won daarom verdiend. In ieder geval een wedstrijd om van te leren en oefenstof uit te halen.